Osnovna sredstva

Kartice osnovnih sredstava takođe su bile od kartona, ali mnogo debljeg nego finansijske kartice glavne knjige. Razlog je bio jednostavan, finansijske kartice glavne knjige i analitičke finansijske kartice koristile su se za jednu poslovnu godinu, dok su kartice osnovnog sredstva korišćene sve dok je trajalo osnovno sredstvo, a to je moglo da bude duže od deset godina.

Uglavnom su bile bledo zelene boje, a ponekad su se mogle naći u svetlo oker boji. Na prvoj strani kartice upisivan je naziv osnovnog sredstva, datum nabavke i datum stavljanja u upotrebu, a u donjem delu kartice i na poleđini upisivala se amortizacija i sadašnja vrednost osnovnog sredstva.

U knjigovodstvu osnovnih sredstava nije se koristio dnevnik knjiženja.

Na kraju svake poslovne godine obavezan je popis zaliha i popis osnovnih sredstava. Popis vrši popisna komisija od najmanje tri člana i svojim potpisom potvrđuju verodostojnost sadržaja.

Ovo pravilo važi za bilo koji popis, odnosno ovo je generalno pravilo za svaki popis.

Popis zaliha i popis osnovnih sredstava je zakonska obaveza i obavezno se vrši na dan 31.12. godine za koju se radi obračun poslovanja, odnosno završni račun.

Popisna komisija je upisivala samo količine u popisnu listu, dok je računovodstvo u samoj popisnoj listi upisivalo vrednosti, vršilo obračun amortizacije za svako osnovno sredstvo, a zatim su se iz popisne liste podaci prepisivali u kartice osnovnih sredstava. 

Zbir obračunate popisne liste morao je biti jednak zbiru svih kartica osnovnih sredstava.

Sve do početka primene Međunarodnih računovodstvenih standarda, osnovna sredstva smo revalorizovali koeficijentom rasta cena na malo. Revalorizacija je značila dovođenje vrednosti sredstva na realnu vrednost.

Ovaj koeficijent je bio objavljivan kao zvaničan podatak.

Ova popisna lista je imala istu funkciju kao i uobičajena popisna lista osnovnih sredstava, osim što je imala dodatne kolone za vrednost revalorizacije.